OKTOBARSKO SUDJENJE

ili

                                                     ALEGORIJA NA ZADNJU VECERU

                                                                       /u nastanku/

Prvi red                     (s lijeva na desano):  D. De Leon , N. Lenjin

Drugi red :    G. Martzinuzzi,K, Marx, G. Plehanof, M. Prince , R. Luksemburg

Treci red : A Labriola, F. Engels,  V. Zazulich, Bebel,  K. Zetkin , K. Liebknecht

(Tekst ce biti naknadno prilagan)

Odgovor citalteljima

Da ! Snijezana. Skromno autorstvo omogucilo mi je privilegiju da svoje najdraze odabranike Marksovih sljedbenika, a sve po dogovoru sa Giuseppinom prilikom posjete njenog pocivalista, da Porec postane nas prijedlog tog skupa, sto je vecini sudionika bilo prihvatljivo s obzirom na geo polozaj istarskog poluotoka smjestenog , u obliku srca , usred Starog kontinenta. Bilo je pri tome i primjedbi , narocito od Engelsa da se Istra nalazi suvise blizu Balkana poznatom po svojoj reakcionarnoj ulozi biskupa Draskovica , njegove, odnosno Gubceve lomace na Markovom trgu , kao i bana Jelacica koji je sudjelovao u gusenju Madjarske revolucije 1848. Ipak je prevagnula zelja Monike Prince kojom se autor druzio dugo godina u toku svog Sidneyskog boravka u Australiji,  cesto je pricala o Rozi Luksemburg, o  Antoniu Labrioli kao i o opcoj povijesno- revolucionarnoj kulturi nase Europe , koju je poznavala mnogo bolje od mene. Uzvratno sam isticao nasu istrijanku Giuseppinu Martinuzzi iz Labina , suvremenicu  Marksa, Engelsa, De Leona , Vere Zazulich, Karl Liebknechdt -a ,Bebela. Monica Prince je bila narocito oduservljena pricom o Giuseppininom eseju o velikom garibaldincu iz Rima Amilcare Cipriani-u, koji je vodio znacajnu bitku pariskih komunara, zatim bacen na dozivotnu robiju u Sardinsku spilju okovan lancima . A kad mu je  kralj Umberto primo poslao izaslanika sa prijedloghom da napise  molbu pomilovanja , odlucno je to odbio kao i mnogo kasnije, vec na slobodi ,  gdje ga zatice vijest da ga je zapalo prilicno nasljedstvo, nasto je drsko odgovorio:. "Citav zivot sam se borio protiv bogatuna i necete me tako lako uvrstiti  ostarjelog u njihove redove."      

Sve u svemu, cini  se da je vecina sudionika tog skupa, sa smjeskom popustila da se ipak okupe u Porecu, povjesnom gradu Rimskog carstva.  

O cjelovitom konceptu alegorije na Zadnju Veceru, uz njegovu likovnu stranu mucno se radja i jedno subjektivno zaokruzenje velike pojave devetnajsto stoljetnog humanizma. oblikovanog u Marksovom Znanstvenom socijalizmu

Bit ce mi veoma drago da tom prilikom primim vase cijenjeno misljenje, kao i ostalih citalaca ovog bloga koji bi mogli pridonijeti jednom zajednicko oformljenom

P O G O V O R U u nastanku

Pisana povijest  covjecanstva , koja nastaje pojavom privatnog vlasnistva ,i koja je jos uvijek jedna od njegovih  mentalno-kulturoloskaih dimenzija , imanentno  evoluirana   u njegovo iskljucivo klasno nalicje.

Radjanje privatnog vlasnistva sobom donosi  i jedan svoj novi , svojevrsni stvaralacki oblik zasnovan na eksploataciji tudjeg rada .

Rad  kao takav, dobiva svoju  novu dimenziju eksploatacije sabijene u  ljudsko jednokratnom bistvu. Sljedstveno  on, covjek , biva  takodjer podredjen  kulturoloskom obrascu , koji  izranja  iz datog nacina drustvene proizvodnje i njene razmjene , i prema Marksu,  jedini  je bog koji formira i upravlja njegovim svekolikim mentalitetom.

Drugim rijecima , ta svekolika mentalno-kulturoloskia mijena , nije nista drugo osim jedne  redovite  smjene  pohabanih ruha ,  od jedne do druge epohe  proizvodnih nacina i njenih  razmjena.
                                                                         
                                                               *

Koji je razlog da vecinski  smrtnici ostaju vjecito zarobjeni  u zacetoj  maternickoj opni u kojoj smo zaceti ,  I kako su se neki njeni  jedinci znali uskomesati  u  stjesnjenim  prostorima  do te mjere , da poput slona u stakleniku, prolupaju njene skucene prostore i omedjene kulise  bez vidika ;  da  prekinu njene uske dovode kisika , te svojim revolucionarnim nagonom   izadju, ( uskrsnu),  na prostranstva  vjecitih  zivotnih  provjetrina i samotnih mijena . I kale se tokovima historije nase pisane ere, oni rijetki ljudski  gorostasi, koji sve do danasnje drustvene tektonike  sumanutih klasnih kontradiktornosti  besmislienog  reson-a  d'etre,   konacno  uskrsnu u svojim krucjalnim   vremenima razvijenijih   znastvenih i tehnoloskih  dostignuca, o kojima se milenijima mastalo o materijalnoj  udobnosti  za sav ljudski rod ?