nedjelja, 31. srpnja 2016.

IL RICATTO TURCO, DI CINQUE STELLE (RECCOMENDED)


Il Blog delle Stelle
31 Luglio 2016
Il ricatto turco

Il ricatto turco

Authordi MoVimento 5 Stelle Europa
ore 10:42 
  • 13


di MoVimento 5 Stelle Europa
L'Unione Europea deve dichiarare che tipo di rapporti ha intrecciato con la Turchia di Erdogan. La questione turca è prima di tutto un problema energetico: la Turchia è al centro di un crocevia fondamentale per l'approvvigionamento del Vecchio Continente, gioca un ruolo cruciale nel progetto statunitense-qatariano per costruire un gasdotto alternativo a quello russo-iraniano. La partita era ed è tutt'ora finalizzata all'indebolimento del ruolo della Russia nella fornitura di gas all'Europa. I leader europei - Merkel su tutti - vogliono costruire una nuova rete di gasdotti che trasporti il petrolio e il gas dal Medio Oriente, dal Mediterraneo orientale e dall'Asia centrale all'Europa passando proprio per la Turchia.
Erdogan è già stato ricompensato adeguatamente dall'UE per questo suo oscillare tra l'incudine e il martello. Ricordiamo ad esempio i 3 miliardi di Euro che l'Unione ha deciso di concedere alla Turchia per la gestione dell'emergenza migranti. Soldi che provenivano per 0,5 miliardi dal bilancio comunitario e per il resto dagli Stati membri. Per l'Italia si parlava di 281 milioni di Euro, denaro pubblico che poteva addirittura derogare dal Patto di Stabilità. Le concessioni in materia di flessibilità vengono ironicamente concesse solo quando ce n'è bisogno. Pensate che Angela Merkel, un mese prima degli attentati di Parigi, aveva addirittura proposto di accelerare la richiesta di Ankara ad entrare nell'UE, offrendo ai turchi la possibilità di viaggiare senza visto all'interno dei Paesi membri. Follia pura.
La questione del gas è salita alla ribalta (ma non troppo) grazie ai tre gasdotti North Stream, Turkish Stream e South Stream. È altamente probabile che quasi tutte le forze straniere coinvolte nella guerra in Siria rappresentino paesi esportatori di gas che hanno interessi in uno dei due gasdotti che dovrebbero portare il gas qatariano o iraniano in Europa attraverso la Siria. Nel 2009 il Qatar voleva portare il proprio gas in Turchia passando attraverso l'Arabia Saudita, la Giordania e la Siria. Dalla Turchia sarebbe poi stato trasportato in Europa, ponendosi come alternativa all'egemonia russa. Ma Putin si oppose in modo deciso e minaccioso. La Gazprom - colosso russo del gas - vende l'80% del suo "prodotto" all'Europa.
Quindi, nel 2010, la Russia ha avanzato la proposta di un gasdotto alternativo Iran-Iraq-Siria per far arrivare il gas iraniano fino al Mediterraneo. Il fatto che l'esportazione di gas, siriano o iraniano, verso l'Unione Europea possa avvenire attraverso il porto di Tartus, che ha legami inscindibili con la Russia, scontenta il Qatar e i suoi protettori occidentali (USA in testa). Il progetto permetterebbe a Mosca di controllare tutte le importazioni di gas verso l'Europa dall'Iran, dalla regione del Mar Caspio e dall'Asia centrale. Nel luglio del 2011, poi, è stata annunciata la costruzione di un oleodotto Iran-Iraq-Siria da 10 miliardi di dollari, e un accordo preliminare è stato firmato da Assad. Ma qualche mese più tardi gli Stati Uniti, la Francia e Israele hanno cominciato a finanziare in segreto i gruppi ribelli siriani, per facilitare il "collasso" del regime di Assad "dall'interno".
La Turchia si pone quindi come terminale ultimo per l'approvvigionamento del gas (ma anche del petrolio). Da Nord lo riceve dalla Russia, da Sud arrivano invece le riserve del Medio-Oriente. Una posizione a dir poco strategica che permettere a Erdogan di fare ciò che vuole con gli attuali leader europei, realmente incapaci di immaginare un futuro energetico diverso.
Parliamo di un avvenire rinnovabile e sostenibile, che abbandoni il fossile e la schiavitù che ne deriva. Il Movimento 5 Stelle si sta battendo per cambiare passo anche in questo campo. Sarà una battaglia epocale che c'impegnerà per anni, una lotta che non possiamo affrontare da soli, ma che di certo può vederci in prima linea nel dare il buon esempio al resto del mondo.
TURCHIA/ISIS: I COLLEGAMENTI (fonti: INSURGE Intelligence, 19/11/2015)

- SCARICA QUI IL DOCUMENTO
Il percorso del gasdotto Nabucco (mai ultimato):

Il percorso degli altri gasdotti mai ultimati (ad eccezione del Blue Stream):

E del North Stream (ultimato), che collega oggi la Russia alla Germania:
Objavio/la u Nema komentara:

(OS) SNIVAĆI

POLITIČAR NOVOG KOVA

ZUBER: ZAŠTO PRESTAJEM S EMITIRANJEM NOVOG SERIJALA 'Ne želim ništa plaćati ispod stola'

    AUTOR: 
    • Jutarnji.hr
    •  OBJAVLJENO: 
  • 31.07.2016. u 19:32


Screenshot

Nakon 40-ak emitiranih epizoda videobloga iz kafića, koje su stekle veliku popularnost među čitateljima našeg portala, Robert Zuber i njegov vjerni suradnikPedja Bajović odlučili su naprasno prekinuti snimanje Toro Caffea.
Razlog? Odlaze u politiku! Naime, u petak su gospoda osnovala Sasvim malu stranku (SMS), registrirala je u posljednji trenutak (to je, inače, već 308. stranka u Hrvata) i odlučili izaći na izbore 11. rujna, na kojima očekuju ulazak u Sabor.

***********************************************
Sniva se jedna nova stranka - još manja od vaše, koja bi se zvala SRS. Bez snova ni želja da bude predstavljena Hrvatskom Saboru.
www.severinomajkus.com
Objavio/la u Nema komentara:

"NAPIT ČU IM SE KRVI"

Pero Ćorić: Pokazat ću da čovjek koji voli janjetinu i luk može osvojiti Zagreb

    AUTOR: 
    • Tomislav Mamić
    •  OBJAVLJENO: 
  • 31.07.2016. u 16:13
Goran Mehkek / CROPIX

Pero Ćorić i Ivan Tepeš dolaze na sastanak u središnjicu HDZ-a

Cilj im je uzeti glasove HDZ-u. I to onih glasača koji su vjerovali u ono što radi Karamarko i koji su sada razočarani novim vodstvom te stranke. Uvjereni su da je došlo vrijeme povratka slavnih dana iz 2000. i 2003. kada je pravaše zastupalo pet, odnosno čak osam saborskih zastupnika
Pero Ćorić je bijesan. - Napit ću im se krvi - kaže mi prošlog tjedna nakon što mu se Andrej Plenković zahvalio na suradnji. Nije mu jasno kako je moguće da HDZ uvali košaricu HSP-u AS, s kojima su pobjeđivali na posljednjih pet izbora, a i dalje nudi suradnju “jednom HSLS-u koji ne postoji”, nude angažmane Ruži Tomašić i zovu natrag u stranku Milana Kujundžića, Jadranku Kosor i Dragu Prgometa
Objavio/la u Nema komentara:

007

clinton-pp
Mondo

I servizi segreti russi hanno hackerato i sistemi informatici del Partito Democratico. Parola di Hillary Clinton, che dai microfoni del Fox News Sunday ha accusato direttamente Mosca per il furto e la diffusione di email e dati dal server Democratic National Commitee. “I servizi segreti russi hanno hackerato il Dnc, la Russia ha organizzato il rilascio delle mail del Democratic National Commitee”, ha specificato Clinton. Il riferimento è al furto e alla diffusione di quasi ventimila mail con ottomila allegati, che hanno portato alla dimissioni della direttrice del del Comitato democratico, successivamente pubblicate da WikiLeaks
Objavio/la u Nema komentara:

ALEPPO COME SARAJEVO

siria pp
Mondo

ANALISI - Sono 300mila, a detta di fonti locali, le persone intrappolate nella zona di Aleppo est che vive da oltre una settimana un assedio totale, dopo che l’ultima strada per i rifornimenti sotto il controllo dell’opposizione è caduta in mano alle forze governative fedeli al presidente al Assad. Dal luglio 2012, i morti, secondo un conteggio che deve essere rivisto al rialzo, sono oltre 40mila  di Shady Amadi
Objavio/la u Nema komentara:

REVOLUTION ???


ISN'T  TOO LATE FOR
Add caption

Objavio/la u Nema komentara:

OSNIVAČKA INICIJATIVA POLITIČKE STRANKE SRS (3)

PO ČEMU BI SE SRS BITNO RAZLIKOVALA OD OSTALIH POLITIČKIH STRANAKA?
Bila bi to stranka koja ne cilja da preuzme vlast - da bi je zadržala kao ostale strake za jedno određeno vrijeme ili pak silom nametnula  u nedogleg.
Dan nadvečinske glasovnice za SRS predstavljao  bi dan u kojem proizvodne snage   stiču pravo preuzimanja svih sredstava proizvodnje - natrag u svoje vlasništvo.
Ništa manje od tog povijesnog čina, u kojem se ta sredstva vračaju onom društvenom faktoru koji ih je vjekovima stvarao.
Više od toga, bio bi to dan proglašenja Socijalističke Republike Rada, kraja klasnom društvu, njegovom organu Države, i kompletne birokracije, koja je zakonodavnim prisilama, u toku milenijske vladavine, otimala od njenih proizvođaća.
Promovirajuća uloga SRS, tog bi se dana također gasila,zajedno sa svim ostalim političkim strankama.
Njihovo mjesto pripalo bi privrednom organu planske ekonomske proizvodnje. Lišeno svih inderencija vladavine, posve sravnate sa pravima i dužnostima        svih ostali proizvođaća.
Drugim riječima: bio bi to jedan stvaralačko usklađeni ansambl, na čelu svog koordinatora, sa dirigenskim štapićem , ili bez njega, i koji ga sjedinjuje , kao takvog, sa ostalim članovima u svim dužnostima i pravima, i na jednakim podjelama plodova svoga rada
Teorija je to Američkog marksiste Daniela De Leona, poznate još od 1890.  godine na ovamo, pod nazivom Socialist Industrial Union  (SIU),  koju Lenjin, svojevremeno, priznaje kao jedini kvantitativni prilog znanstvenom revolucionarnom sociajlizmu Marksa i Engelsa,te za koju je i sam smatrao da bi buduća socijalistička revolucija u Rusiji bila ustrojena po tim načelima, i bila bi prozvana:
 Zemljom Industrijskih Sovjeta.
No, povijest ne podleže uvijek zakonima matematike
Njeni se dijalektički hirovi najčešće  odviajaju vlastitim tokovima.
Uključujući i one najkrvavije.  

www.severinomajkus.com
Objavio/la u Nema komentara:

subota, 30. srpnja 2016.

JURICA PAVIČIĆ (PREPORUČENO)

VIJESTI IZ LILIPUTA

Milanović suštinski ne razumije zašto ljudi koji glasuju za njega to rade

    AUTOR: 
    • Jurica Pavičić
    •  OBJAVLJENO: 
  • 30.07.2016. u 23:16


HANZA MEDIA

Početkom 90-ih slovački je prozaik Peter Pištanek napisao roman “Rivers of Babylon” za koji će se koju godinu potom ispostaviti da je bio najtočnije proročanstvo o tome kako će izgledati istočnoeuropska tranzicija. Još 1991., puno prije nego što će kod nas biti iskovana fraza “dvjesto obitelji”, te puno prije nego što će Kekin napisati svoju “Bog domovina nacija”, Peter Pištanek je u svom romanu opisao kako će u Istočnoj Europi izgledati tranzicijski građanin Kane. U Slovakovom romanu, taj će se slovački Kane zvati Racz. U prvom tomu Pištanekove trilogije, rečenog Racza upoznajemo kao ložača u kotlovnici bratislavskog hotela. Tijekom tri toma, Pištanekov će Racz postati kriminalni, pa poslovni velmoža, privatizirati svoje bivše radno mjesto, te s nogom i pol ugaziti u politiku. Slovačka je u Pištanekovom romanu postala društvo u kojem su Raczovi pobijedili. Možda i zato što ju je tako vidio, Peter se Pištanek u martu prošle godine ubio.
Malo je ljudi u Hrvatskoj čitalo “Rivers of Babylon”. Ali narativi o bivšim skladištarima, ložačima i bageristima koji su iskoristili čuperak sretne povijesti, te se uz pomoć politike vinuli među dvjesto obitelji sastavni su dio hrvatske pučke političke mitologije. Hrvati su fascinirani onim što se kod nas obično zove “prvi milijun”, te im ništa tako ne raspiruje maštu kao priče o današnjim barunima kapitalizma koji su u poslovnim počecima švercali robu iz Caritasa ili vojsci prodavali pome. Kao da se u toj priči - priči o društvenoj eliti izašloj iz masne kaše 90-ih - na neki način krije i prapriča o cijelom društvu. Društvu koje je izraslo na temeljnom, skarednom nemoralu: dok su jedni u ratu gubili glave, kuće i zavičaje, drugi su u toj klaonici stjecali prvi milijun.
Puno je takvih priča u Hrvatskoj. No, mislim da ni jedna biografija ne ilustrira tu hrvatsku “velepriču” tako dobro kao biografija detroniziranog kneza Neretve, Stipe Gabrića Jamba. To je priča o malom, mjesnom inženjeru agronomije koji u intenzivno voćarsko-povrtlarskoj regiji prvih godina kapitalizma ulazi u agrobiznis. To je priča o mladom poduzetniku koji privatizira lokalnog trgovinskog oligopolista i postaje ono što se u Hrvatskoj krivo zove “tajkun”. Kako to neizbježno u to doba biva, poslovni arivist živi pod protektoratom tada svemogućeg HDZ-a, te tadašnjeg vladara Neretve Luke Bebića. Mladi biznismen starom političaru daje poklone, plaća mu avionske karte i financijski pomaže stranci. Istodobno, Jambo u to doba doživljava ekonomski uspon. Od Kleka do Dubrovnika kupuje apartmanska naselja i građevinska poduzeća, no ponajviše zarađuje tako što vojsci u ratu skupo prodaje povrće i voće. Do početka iduće dekade, dvojbeni dug MORH-a spram mladog metkovskog trgovca narast će na 17 milijuna kuna koje će mu tadašnji državni odvjetnik Petar Šale priznati jednim pisanim podneskom. U idućim godinama, zbog te osebujne vojno-agrarne ekonomike obojica će se vući po sudnicama.
Ali kako je HDZ-ova moć slabila, tako i Jambi HDZ više nije trebao. To je trenutak kad metkovski trgovac pomidorama radi svoj posljednji pištanekovski korak: ulazi u politiku. Prvo kao nezavisni kandidat, a potom kao HSS-ovac postaje gradonačelnik Metkovića, i time zaokružuje bezuvjetnu feudalnu vlast nad jednim komadom Republike Hrvatske. Metkovićem će Jambo vladati dugih 16 godina. Tijekom tog razdoblja personalizirane feudalne despocije Jambo je u svom kraju i načelnik, i šef sportskog kluba, i glavni poslodavac, i ključna prevaga u Županijskoj skupštini. Poput Marlona Branda u “Kumu”, Jambo rješava sve - zapošljava, otpošljava, financira, liječi bolesne i hrani gladne. Pritom se neretvanska krajina pod Jambovom vlašću pretvara u grotesknu mini simulaciju Hrvatske tog doba kao cjeline. Slično kao tada Sanader, slično (uostalom) kao i danas Vlahušić ili Bandić, Jambo koristi javni novac da bi korumpirao vlastite građane, što mu je u općini s par tisuća duša beskrajno lako. On javnim novcem na stranačkim skupovima dijeli sadnice, plaća stranačka hodočašća u Međugorje, dijeli donacije sportašima i lovcima kao da je darežljivi mecena, a ne čuvar javnog novca. Rezultat je naravno sličan onom na nacionalnoj razini: a to je dug. Metković pada u dužničku komu koja će 2012. Jambu konačno koštati vlasti. Umjesto njega, na vlast dolazi mladi klerikalac čije ime danas znaju svi: Božo Petrov. Pritom je strašno bitno shvatiti da su ova dva fenomena u čistoj dijalektici. Petrovljevog asketskog “austerityja” ne bi bilo da nije prije toga bila Jambinog feudal-socijalizma, baš onako kao što dijete u siječnju ne bi bilo bez blagdanskog prežderavanja. Jambo je bio šećerna gozba, Petrov je stigao kao gorka medicina.
Jambina biografija ukratko mala je simulacija koja točno pokazuje povijest četvrti stoljeća ove improvizirane skalamerije koju zovemo Republika Hrvatska. To je priča o pištanekovskom “Raczu” koji zarađuje svoj tajanstveni prvi milijun. To je priča o mutnoj privatizaciji. To je priča o “crony capitalismu” u kojem pseudokapitalisti stječu profit jer posluju s nehajnom, rastrošnom i korupcijom prošupljenom državom. To je priča o tranzicijskim a-ideološkim političarima koji se održavaju na vlasti time što potkupljuju glasače ribama, sadnicama i donacijama. To je priča o lokanim gubernatorima koji su personaliziranu moć izgradili time što nije bilo sustava i pravila, pa im je diskreciona moć bila bezuvjetna. Priča o Jambi utoliko je zanimljiva što u sebi sadrži više priča, sve listom ključnih za razumijevanje Hrvatske. Jambo je u jednom tijelu i jednom životu uspio biti i Kutle, i Todorić, i Sanader, iKerum, i Bandić. Jambina povijest je povijest 25 godina Hrvatske.
No toj povijesti nije kraj. Jer ovih dana biografija Stipe Gabrića Jambe doživjet će novi intrigantni obrat. Čovjek koji je karijeru počeo kao HDZ-ov tajkunčić na rujanskim će se, naime, izborima naći na zajedničkoj listi koalicije koju predvodi SDP. Sukladno dogovoru SDP-a i HSS-a, Stipi Gabriću Jambi pripast će osmo mjesto u 10. izbornoj jedinici. Gabrić Jambo će se tako na listi pseudoljevice sučeliti s ljudima koji su ga prije četiri godine detronizirali s mjesta metkovskog gradonačelnika, s ljudima koji su u međuvremenu postali ono što se zove Most. Ono što se nekad zvalo ljevica, u 10. će izbornoj jedinici glasačima ponuditi HDZ-ova tajkuna koji je deset godina u cijeloj jednoj regiji gospodario novcem, sudbinama i životima. Stranka koja je nekad isticala svoju “visoko podignutu ljestvicu” ponudit će glasačima čovjeka koji ne može ni prebrojati koliko je optužnica protiv njega podignuto.
Riječ je ukratko o odluci koja je sa stanovišta političkog morala temeljito skaredna. Riječ je o odluci koja, nadalje, pokazuje da je SDP od stvarne ljevice ideološki udaljen jednako koliko i HDZ. No u ovoj konstelaciji nije nevažno ni to da je riječ o odluci koja je sa stanovišta političkog PR-a istinska noćna mora. Na rujanskim će se izborima naime SDP i Most sučeliti ratujući jednim dijelom i za iste glasače. Pritom obje strane pokušavaju difamirati onu drugu kroz dva jednostavna, prepoznatljiva narativa, narativa koji su utoliko efektni što su napola (ili tri četvrt) točni.
S jedne strane, SDP glasačima šalje poruku da su mostovci ultrakonzervativci koji će sigurno koalirati s HDZ-om, te da je glas za njih glas za HDZ. S druge strane, mostovci glasačima odašilju poruku da je SDP isto što i HDZ, jer da obje velike stranke imaju istu političku praksu, te isto odsustvo sustava vrijednosti. U takvim okolnostima, svaki Mostov PR ili PR Živog zida morao je pociknuti od radosti kad je vidio koga je to Milanović smjestio na osmo mjesto liste u južnoj Dalmaciji. Milanović kao da je svojim političkim protivnicima dao municiju da na njoj južno od Splita grade cijelu kampanju. SDP vam nudi HDZ-ovog “crony” kapitalista. SDP vam nudi tajkuna. SDP vam nudi čovjeka koji je jednu regiju ostavio u dužničkoj komi. SDP vam nudi točno ono protiv čega se “reformisti” moraju boriti. Da sam ja na mjestu Mosta ili HDZ-a, od danas pa do rujna ne bih prestao ponavljati: Jambo, Jambo, Jambo….
Ali PR učinak Jambova pojavljivanja na listi samo je jedan, i manje bitan dio ovog političkog skandala. Mnogo je gore to što pojavljivanje Jamba na SDP-ovoj listi pokazuje do koje je mjere SDP postao ideološki dezorijentirana stranka. Uvrštavanjem na listu čovjeka koji se obogatio kao HDZ-ov ratni liferant povrća pokazuje da Milanović suštinski ne razumije zašto ljudi koji glasuju za njega to rade, te da ne razumije dubinsku traumatiziranost urbanih glasača nasljeđem ratnog profiterstva i Tuđmanovih bogataša. Dok ga desnica mrzi i kinji kao komunjaru i antijugoslavenskog zatornika, Milanović se nažalost iz svakog koraka u korak pretvara u uzornog tuđmanista. Stipe Jambo samo je još jedna sastavnica tuđmanističkog nasljeđa koju je odlučio svesrdno prigrliti
Objavio/la u Nema komentara:
Pretplati se na: Postovi (Atom)