“…Otuđeni rad čini dakle:
3. čovjekovu rodnu suštinu, kako prirodu, tako i njegovu duhovno rodnu moć,
njemu tuđom suštinom, sredstvom njegove individualne egzistencije. On otuđuje čovjeku
njegovo vlastito tijelo kao i prirodu izvan njega, kao i njegovu duhovnu
suštinu, njegovu ljudsku suštinu.
4. Neposredna konzekvencija toga,što je čovjek otuđen proizvodu vlastitog
rada , svojoj životnoj djelatnosti, svojoj rodnoj suštini, jest otuđenje
čovjeka od čovjeka .
Ako se čovjek sam sebi suprotstavlja, onda se njemu suprotstavlja drugi
čovjek. što vrijedi za odnos čovjeka prema njegovom radu, prema proizvodu
njegova rada i prema njemu samom , to vrijedi za odnos čovjeka prema drugom čovjeku¸,
kao i prema radu i predmetu drugog čovjeka .
Uopće, stav da je čovjeku otuđena njegova radna suština , znaci da je jedan
čovjek otuđen drugomu, kao sto je svaki od njih otuđen ljudskoj suštini…..“
Nema komentara:
Objavi komentar