DR. ANTE CILIGA

četvrtak, 13. listopada 2016.

PONEDJELJAK, 18. SVIBNJA 2015.

Jednom nedorećenom u nedavnom prilogu u ovom blogu o Dr. Antonu Ciligi, navuklo me na dodatne misli o toj nevjerojatnoj dramatično povijesnoj ličnosti 20 stoljetnog Balkana. Od njegovog bijega iz Mostarske gimnazije nakon  neobjašnjive uloge u tadašnjem pokretu „Crne ruke“ odgovorne za Sarajevski atentat iz 1914.godine na Austrougarskog  princa Ferdinanda,  nastavljanjem svoga  đačkog života u Pazinskoj gimnaziji i sa produženim studijem u Brvnu.

U novoj Versajskoj tvorevini kraljevine Jugoslavije postaje predsjednik CK Hrvatske i urednik BORBE. 

Po osobnom iskazu iz našega  Pariškog susreta. Ciliga prima Josipa Broza u Komunističku partiju Jugoslavije.  1926.godine biva  delegiran u Sovjetsku Rusiju kao član Plitbiroa, tu predaje na Lenjingraskom univerzitetu, gdje se susreće sa Lavom Trockim, da bi zatim završio na pet i pola godišnjoj robiji u sibirskom Jeniseju. Sretne okolnosti spašavaju ga  kao Istranina koji je tada posjedovao državljanstvo kraljevine Italije. Višinski mu daje izgon iz Staljinove Rusije, odakle kreće za Pariz i gdje postaje član užeg ruskog emigracijskog kruga znamenitog Grigorija Mjasnikova-pripadnika užem krugu egzekutora carske familije, te  Maslova, Vjere Aleksandrove , Ruth Fisher i Kerenskog Tu ga zatiče Hitlerova okupacija Francuske; odlazi u „Nezavisnu hrvatsku državu-završavanjem u Pavelićev istrebljivački Jasenovac. Pod nejasnim okolnostima zatiče se na slobodi, putuje po Hitlerovoj Njemačkoj do povratka u Francusku, gdje  predaje na Pariskom univerzitetu i Rimskom La sapienza,
  Nakon pada TitoveJugoslavije, u svojoj 
dubokoj starosti, vraća se u svoju domovinu,(poslje gotovo 70 godina) priznajući devedesetih pri  umiranju:

 „Nikada u svome životu nisam bio toliko osamljen kao danas u Zagrebu.“